Ceratomantis saussurii

Rząd: Mantodea
Rodzina: Hymenopodidae
Podrodzina: Oxypilinae
Gatunek: Ceratomantis

Modliszki z rodzaju Ceratomantis zamieszkują tropikalny obszar Azji, gł. półwysep Indochiński, Chiny Malezję, Tajlandię. Są to małe modliszki o fascynującym wyglądzie i zachowaniu. Larwy są niemal całkowicie białe, czasami kremowe, starsze (od L3) posiadają na odwłoku brunatno-szare łaty. Larwy mają duży, szpiczasty odwłok, który noszą postawiony pionowo w górę, szerokie odnóża chwytne (stąd angielska nazwa "boxer mantis") oraz długie czułki i pojedynczy róg pomiędzy nimi (inna nazwa angielska, "unicorn mantis" stąd właśnie sie wzięła).

Dymorfizm płciowy jest dość silnie zaznaczony już u larw L3- samice mają krótszy odwłok, wyróznialne 6 segmentów, odwłok jest też ciemniejszy, zaś reszta ciała bielsza niż u samca. Samice imago mają zdecydowanie krótsze i ciemniejsze skrzydła, szerszy odwłok i są dużo masywniejsze.

Długie czułki tych modliszek są w ciągłym ruchu, same Ceratomantis to bardzo ruchliwe i spostrzegawcze stworzenia. Mają świetny wzrok jak na modliszkę, reaguja na owady karmowe z bardzo daleka i aktywnie je gonią po całym pojemniku. Jak wszystkie modliszki ze szczepu Oxypili (tak jak Oxypilus distinctus lub Hestiasula brunneriana) potrafią komunikować sie z osobnikami tego samego gatunku poprzez rytmiczne wahlowanie na boki szerokimi odnóżami chwytnymi. Pomaga to rozładować agresję i pokojowo rozejść sie w razie spotkania. Ta cecha pozwala trzymać ten gatunek w zbiorczych terrariach, gdyż rzadko dochodzi do aktów kanibalizmu.

Terrarium dla tego gatunku z początku nie musi być duże- maluchy L1 mierzą niewiele ponad 4mm, więc kliszowka to dla nich luksusowy hotel. Można włożyć do środka patyczek- takim maleństwom na pewno nie utrudni on linienia. Przy zapewnionych optymalnych warunkach linieją co ok. 2 tygodnie, przy czym przed wylinką imaginalna czekamy prawie miesiąc. Obie płcie przechodzą 8 linień (informacja do sprawdzenia, u mnie dojrzewały tylko samce, samicę dostalam imago..), jako dorosłe mierzą 2-3cm.
Trzymamy je w dość wysokiej temperaturze przy niewielkiej wilgotności (26-30 stopni, ok 40% wilgotności). polecam skąpe pryskanie raz dziennie.

Pomimo niewielkich rozmiarów, larwy L1 odważnie polują na muszki, preferują D. melanogaster, chociaż chwycą też większe muszki D. hydei. Starsze larwy także lepiej karmić muszkami, na świeszcze lub duże muchy przerzucając się w połowie rozwoju larwalnego. Samice imago są nieprawdopodobnie silne- potrafią złapać i zjeść świerszcza o większej masie i wielkości niż ich własna!

Dojrzałość płciową Ceratomantis osiągają zaskakująco szybko- obie płcie są gotowe do kopulacji po 7-10 dniach od wylinki imaginalnej. Zwykle nie ma problemów z kopulacją- moja samica nie przejawiała żadnej agresji w stosunku do partnera, który bez ceregieli wszedł na partnerkę i jeździł na jej grzbiecie przez 2 tygodn
ie, kopulując co jakiś czas. Jeśli widzimy, że partnerka jest spokojna, można zostawić samca w terrarium samicy, by mogły kopulować kiedy im przyjdzie ochota. Para może kopulować nawet podczas polowania samicy- mojej nie robiło różnicy, czy samiec czyni swoja powinność, gdy ganiała z nim po terrarium za świerszczem. Zbliżenie trwa krótko, od kilku minut do 1-2 godzin.

Kokony są zwykle malutkie- zawieraja 8-15 jaj, maksymalnie do 20, nie są okryte pianką, więc można ocenić czy larwy sie rozwijają- jeżeli widzimy oczy młodych, mamy pewność że wszystko idzie dobrze. Samica składa bardzo dużo kokonów, ponad 20 i dosyć często, co kilka dni do tygodnia czasu.
Kokonów nie należy trzymać na mokro! Pryskamy raczej delikatnie, szczególnie w późniejszym etapie inkubacji- jaja rozwijaja sie przez pierwsze 2 tygodnie tak samo przy inkubacji na mokro lub na sucho, później jednak przy zbyt dużej wilgotności embriony zamierają. Przy prawidłowej inkubacji kolejne pokolenie wylęga sie po ok. 4 tygodniach od złożenia ooteki.

Opracowanie Kaspa