Gongylus gongylodes
Nazwa łacińska: |
Gongylus gongylodes |
Nazwa polska: |
 - |
Nazwa angielska: |
 Violin mantis |
Nazwa niemiecka: |
 Wandelnde Geige (IGM No. 3) |
Wygląd: |
Charakteryzuje się bardzo wydłużonym przedpleczem z rozszerzeniem za głową. Na nogach liściowate rozszerzenia. W ubarwieniu dominuje brąz. |
Typ terrarium: |
Pustynne |
Temperatura °C: |
W dzień 30-40°C, w nocy nie niżej niż 22°C |
Wilgotność powietrza %: |
W dzień 40-50% , w nocy nie niżej niż 50-60%. |
Wielkość terrarium: |
30x30x45cm |
Występowanie: |
Birma, Indie, Java, Sri Lanka, Tajlandia |
Żywienie w niewoli: |
Polecane są wszelkie owady latające, takie jak: Drosophila melanogaster, Drosophila hydei, młode imago barciaka mniejszego i większego, dorosłe muchy, ćmy, motyle, pszczoły (pozbawione żądła). Owady biegające nie powinny być w ogóle podawane. |
Polecany dla: |
Początkujący |
Biotop:: |
Kserotermy (roślinność twardolistna, sucholubna) |
Wielkość samca: |
7-8cm |
Wielkość samicy: |
9-10cm |
Długość życia: |
Samiec: 7-8 miesięcy (4 miesiące jako imago) Samica: 14-16 miesięcy (9-10 miesięcy jako imago) |
Aktywność: |
Dzienna |
Temperament: |
Łągodna |
Hodowla grupowa: |
Tak |
Trudność hodowli: |
Gatunek trudny w hodowli |
Odnośnik do opisu: |
Gongylus gongylodes |
Rząd: Mantodea
Rodzina: Empusidae
Podrodzina: Empusinae
Rodzaj: Gongylus
Nazwa łacińska: Gongylus gongylodes
Nazwa polska: -
Status prawny: Nie wymaga dokumentów
Wielkość: 10-14cm
Aktywność: Dzienna
Temperatura: 30-40°C
Wilgotność: 30-50%
Wielkość terrarium dla pojedynczego dorosłego osobnika: 30x20x20
Żywienie: Ruchliwy pokarm, najlepiej latający (mole woskowe, muchy, karaczany zielone, itp), oraz jako uzupełnienie karaczany i świerszcze.
Dymorfizm płciowy: Wyraźny
Długość życia:Samica 6 m-cy po ostatniej wylince, samiec 2-4 m-ce
Poziom trudności: Zaawansowany
Ciekawostka: Dopuszczalna jest hodowla grupowa.
Duża modliszka o bardzo interesującym wyglądzie. Dorasta do około 10 cm długości. Protonum jest bardzo wąskie z niewielkim kołnierzem tuż za głową. Odnóża chwytne masywne, o rozbudowanych femurach. Ogólny pokrój ciała modliszki upodobnia ją do skrzypiec bądź lutni, i stąd pochodzi angielska nazwa potoczna tego gatunku.
Występowanie:
Birma, Indie, Java, Sri Lanka, Tajlandia.
Terrarium:
Zachowujemy złotą zasadę: terrarium musi być przynajmniej 3x wyższe niż aktualna długość modliszki. Dla grupy musi być odpowiednio większe. Należy zapewnić odpowiednie powierzchnie po których modliszka będzie się wspinać i na których będzie przechodzić wylinkę. Zwłaszcza u subimago dobrze usunąć wszelkie elementy, o które podczas wylinki modliszka może zawadzić, gdyż może to doprowadzić do deformacji.
G. gongylodes należy do gatunków sucholubnych. Wilgotność powinna się wahać w przedziale 30-50%. Wyższa może być zabójcza, szczególnie dla młodych osobników. Optymalnie jest utrzymywać wilgotność w okolicach 30%, należy jednak wtedy, co wieczór delikatnie zraszać ścianki pojemnika, aby modliszka mogła napić się wody (robią tak przede wszystkim młode osobniki). Modliszka przestaje przyjmować pokarm na kilka dni przed wylinką.
Pierwsze linienie powinno nastąpić 7-12 dni po wykluciu (zależnie od temperatury i dostępności pokarmu). Czas między kolejnymi linieniami będzie się sukcesywnie wydłużał, w stadium subimago modliszka może trwać około 3 tygodni. Samice zazwyczaj linieją 7 razy, samce przechodzą jedną wylinkę mniej. Tuż po linieniu modliszka musi wyschnąć i nie powinno się podawać pokarmu przynajmniej przez jeden dzień.
Żywienie:
Z uwagi na filigranową budowę u tego gatunku stosunkowo częściej dochodzi do zaczopowań. Nie należy podawać pędraków, larw, mącznika, drewnojada, dorosłych chrząszczy itp. wysoka zawartość tłuszczu zwiększa ryzyko wystąpienia problemów gastrycznych. Najlepszym pokarmem są muszki owocówki, które wraz ze wzrostem owada zamieniamy na muchy z pinek (już od L2) i białych robaków, imago barciaka mniejszego i większego, oraz Panchlora nivea. Dietę uzupełniamy innymi gatunkami karaczanów, oraz świerszczami odpowiedniej wielkości. Przed podaniem pokarm można oprószyć zmielonym pyłkiem kwiatowym, który w naturze modliszki często zjadają polując na owady zapylające kwiaty.
Rozróżnianie płci:
Płeć można rozpoznać już w trzecim stadium po wykluciu, po obecności u samców niewielkiego "haka" na ostatnim segmencie odwłoka. Standardowa metoda liczenia segmentów jest również skuteczna (samica 5 segmentów, samiec 6). U samca można zaobserwować grubienie czułków już od L5, a u subimago można bezbłędnie rozpoznać płeć po samej ich budowie. U dorosłego samca czułki są długie i pierzaste, dużo większe niż u samicy. Ponadto samica ma szerszy i większy odwłok, skrzydełka sięgają tylko jego połowy. Samiec ma odwłok długi i wrzecionowaty, skrzydła sięgają, aż poza jego koniec.
Rozmnażanie:
Samica rzadko agresywna wobec samca, przy zapewnieniu odpowiedniej wilgotności i temperatury zazwyczaj nie sprawia problemów .Dojrzałość płciową osiągają już po 2 tygodniach, po osiągnięciu dorosłości, choć najlepiej jest poczekać 3-4 tygodnie przed dopuszczaniem. Najlepiej przeprowadzić je w terrarium samicy (pod warunkiem, że jest wystarczająco obszerne i samiec może uciec po kopulacji). Feromony, które osiadły na wystroju pobudzą samca i zachęcą go do kopulacji. Rzadko dochodzi do aktów agresji, ale dobrze jest obserwować cały proces żeby uniknąć strat. Samicę należy dobrze nakarmić i podać jej pokarm tuż przed dopuszczaniem - jeśli będzie zajęta jedzeniem nie potraktuje samca jako przekąski. Kopulacja trwa zazwyczaj kilka godzin i samiec łączy się w tym czasie z samicą kilkukrotnie. Samica może złożyć kokon tuż po kopulacji, ale może to również potrwać kilka dni.
Inkubacja:
Ootekę należy inkubować przez okres 4 tygodni w temperaturze 30-40°C i wilgotności 50%. Po tym okresie wychodzi ok. 30 larw, które można karmić D. melanogaster już następnego dnia po wykluciu.
