Zdobywanie pokarmu

Modliszki polują wykorzystując element zaskoczenia. Owady te czyhają przyczajone, dopóki ofiara nie znajdzie się w zasięgu kończyn chwytnych, by błyskawicznie zaatakować. Ich atak jest niezwykle pewny i precyzyjny. Przednie odnóża, wyposażone w ostre kolce i silnie umięśniony aparat chwytny działają jak potrzask, z którego nie ma już odwrotu.

Przeważnie tylko bardzo głodne osobniki oraz dojrzałe samice zdobywają się na to by podejść do ofiary. Odstępstwem od tej reguły są przedstawiciele rodzaju Eremiaphilia, modliszki pustynne polujące aktywnie i nieraz chwytające pokarm po krótkim pościgu.

Dorosła samica Tenodera sp. Tajlandia, Chiang Mai

Dieta modliszek składa się przede wszystkim ze stawonogów (nie wyłączając przedstawicieli własnego gatunku), których wielkość zależy od "potencjału" danego gatunku modliszki. Przeważnie są to zwierzęta swoją wielkością nieprzekraczające wielkości drapieżnika (muchy, osy, pszczoły, świerszcze, pająki, koniki polne, motyle), ale niektóre gatunki są w stanie pochwycić dużo większe ofiary (duże straszyki, szarańczaki, skorpiony i ptaszniki). Skoro część modliszek jest na tyle silna by upolować dużego stawonoga to nic nie stoi na przeszkodzie, aby ich ofiarą padały nieduże kręgowce. Z obserwacji wynika, że silne i duże gatunki modliszek (Archimantis latistylus, Plistospilota guineensis) dość często odżywiają się małymi gryzoniami, płazami, gadami i ptakami.